Kolejna odsłona "Klasyki po śląsku" zawiera zabawne wiersze: "O Lojziku i jego ciotce Gryjcie" oraz wielce pouczające "Golono, szcziżono". Życzę wszystkim miłej lektury!

O LOJZIKU I JEGO CIOTCE GRYJCIE

(oryg. "O Grzesiu kłamczuchu i jego cioci - J.Tuwim)

- Wciepżeś, Lojziku, brif do brifkastli coch ci dała?

- Brif, ciotko Gryjto? Brif? No toć, żech wciep - dziś bezmała!

- Niy fulosz, Lojzik? Godej prowda, ty wicmanie!

- Jak wom przaja, ciotko – niy w gowie mi fulanie!

- Oj, Lojzik, fulosz! Lepi prziznej się sam flotki!

- Jo miołbych fulać? Jo? Omyglich, proszam ciotki!

- Ónkel Lyjo czako na tyn brif, tóż dej słowo!

- Przeca, że daja! Pamiyntom, choćbych knipsowoł:

Brif bół do ónkla Lyjóna,

Brifkastla bóła czyrwóna,

A omszlag bół z bibuliny,

W blómy, janiołki i biny.

Poszczodku zajś naszkryflano

Ulica i ónkla miano.

A brif szoł do Nowy Huty,

Brifmarka bóła z Bierutym.

A kejżech tyn brif wciepowoł,

Na kole Jorg pyndalowoł,

Na szychta szoł fater Ojgyna,

I chachar tintoł sie bryna.

Wciepowoł tyż na ty bogi

Swój brif jedyn wojok blank srogi,

Szła dziołcha z dudlikiym na gowie

I pizło dwie na banhowie.

Ciotka gowom pokiwała,

Niy poradziła pedzieć wiela skiż lachanio:

- Oj, Lojzik, Lojzik!

Przeca jo ci niy dowała

Żodnygo brifa do wciepanio!

GOLONO, SZCZIŻONO

(oryg. "Golono, strzyżono" - A. Mickiewicz)

Kej na kogo przyńdzie mora,

Niy doczeko się doktora,

Beztóż kej jak cwist je słaby,

Woło roztomajte baby,

Kere robiom kur z zieliny.

Łobstoć może pół umarty,

Co mo drapszajs, ryma, ipi

I kej komu w krziżach zgrzipi;

Kej jak yjzel fto uparty -

Na to niy ma medyciny.

Miyszkoł chop we Łogewnikach,

Co mu się stracióła suka,

Wachtyrz chałpy i chlywika;

Wszandy łazi, wszandy szuko -

Bez psa przeca w dóma biydnie -

Wróciła sie za dwa tydnie.

Bółby ji niy poznoł mono,

Tako bóła łogolono.

Ło chachary! Kajście byli

Policaje - wy łod bigli!

Tak boroczke wygolili!”

„Godej barzy, co łoszczigli” -

Baba na to się łobzywo -

„Pies przeca szcziżony bywo”.

„A to babski ród dożarty,

Poznoł świat i pyjter karty,

Coby zaś miyć sztic do haje!

Nożym ino umi pitfać,

Ale chopom nauki daje,

Co nożyce, a co brzitwa!

Dobrze, suko roztomiła,

Żeś sam jes - choć łogolono!”

„Fajnie, co dóma wróciła” -

Godo baba ucieszono -

„Choć na poły łoszcziżono!”

„Wejrzi sie sam na Wilusia,

Co sie herzi swojom glacom:

Nożyczkóma ji nie maco!”

„A ty pacz na fons Jorgusia”,

Łodpowiado na to baba:

„Nawet dugszy kej baraba,

I sie mechci kej wyszklony,

Je golony, czy szcziżony?”

„Smolić glaca, fons somsiada,

Niy ma cweku cołko swada”,

Chop zgodliwe godo słowo;

„Suka doma – to je ważne!

Choć blank szpatnie łogolono!”

„Toć, że suka przi chałupie

Tyż się ciesza – som my w kupie” -

Baba przi swoim łobstowo:

„Choć mom łoczy dycki włażne,

Co tak szpatnie łoszcziżono!”

„Gupioś z tymi nożyczkoma!”

„A ty z twojimi brzitwoma!”

„Że golono – niy łoszydzi!”

„Że szcziżono – ślepy widzi!

Dyć to łod szcziżynia ciyncie,

Tak kej kosa trowa biere” -

„Tu łod brzitwy mosz zarzniyncie!

Ciebie coś na dekel piere”.

Chałpa bezma zburzom mono,

Ślatujom się Łogewniki,

Na rónd słychać ino ryki:

Łogolono! Łoszcziżono!

Idzie somsiod. „Pódź somsiedzie,

Przecaś goloc, znosz sie pono”;

Łoroz feszter do dóm jedzie:

„Czy golono, czy szcziżono?”

Łod goloca do fesztera,

Łod farorza do richtera,

Sprawa na zicher zamkniono:

Goloc pedzioł, feszter rzeknył,

Farorz skozoł, richter klepnył:

„Recht mo chop!” – tak łogłoszono,

Bo je suka łogolono.

Idom do dóm. Baba zgrzito,

Bo się chop po drodze pyto,

Czy richtera boczy słowa,

Ale łona kej niemowa.

W progu - suka wyrychlato:

„Pódź sam, mojo łogolono!”

Woło chop, a baba na to:

„Pódź sam, mojo łoszcziżono!”

Chopa nyrwło, aż się spocił,

I na echt sie rozkokocił;

Smyczy spórno swojo zista

Kaj Amendy głymboczyny -

Tonko kej łogórków kista.

Woda bulko aż burzyny,

A chop woło: „Libe Rołza!

Gały mosz kej rapitołza,

Terozki mi powiysz mono,

Czy golono, czy szcziżono?”

Boroczce śmiyrtka nie gody;

Choć bez dychu nie szczimuje,

Wystyrkła dwa palce z wody

I tymi dwóma palcóma,

Gynał choby nożyczkóma,

Chopu fonsa uszcziguje.

Łon niy szczimoł – pitnoł z wody,

Łona poszła do gospody,

Łon w Bytóniu – to niy bera!

Robi w grubie za hajera.

 Wiersze: Krzysztof Woźniak

Grafika: O. Krzanowska, A.L. Włoszczyński

(ciąg dalszy nastąpi)

Zapraszam do lektury innych artykułów na mym blogu!