Energetyk-Elektronik

Idę naprzód z żywymi, nie tracąc nadziei,

Jednak w duszy posępne dźwięczy „Pantha rei”,

I znad liter nagrobków w pełgających płomieniach,

Patrzę zatopiony w odległych wspomnieniach,

Które wskrzeszam z łzą w oku in dulcis memoriam,

Wierząc, że tak jak one - nikt non omnis moriar;

Wierząc, że się znajdziemy w korowodzie do nieba.

Choć nadziei nie tracę – jakże mi jej trzeba….