Korzystając ze sprzyjającej pogody, pojechaliśmy do Goczałkowic - Zdroju, gdzie w 1979 roku właś­ci­ciel obiektu Bro­nisław Kapias postanowił podzielić się swoją pasją z innymi. Na niewielkim niegdyś skrawku ziemi zaczął sadzić rośliny, wprowadzał stop­niowo architek­turę ogrodową, stwarza­jąc coraz to nowsze zielone zakątki. W 2008 roku na powierzchni 4 ha w sąsiedztwie Starych Ogrodów, zaczęto budowę Nowych Ogrodów (przy ul. Zimowej 24), do których przylega Restau­racja KAPIAS i Cen­trum Ogrod­nicze.

Przy wejściu wita nas plan ogrodów;

Brzeg stawu nat­u­ral­nego porośnięty jest aza­liami, różanecznikami, drze­wami liś­ci­astymi, byli­nami lata, rośli­nami cebulowymi. My zwróciliśmy uwagę na fikuśne ptaki zrobione z metalu i kamienia.

Przenosimy się o 100 lat wstecz. Wchodz­imy w zagrodę chłop­ską. Tutaj czu­jemy woń licznych wiejs­kich kwiatów, ziół i krzewów. 

Przed chatą, gospo­dyni wys­taw­iła gar­nki, drew­ni­ane łyżki i inne sprzęty gospo­darstwa domowego.

Wzdłuż ścieżki na wąskim skrawku ziemi posadzone są rośliny wrzosowate z przewagą różaneczników. Majową porą miejsce to „kipi” kwit­ną­cymi krze­wami.

Przy każdej roślinie znajduje się nieduża tabliczka z polską nazwą oraz łacińską.

Różne rodzaje i odmiany różaneczników i azalii.

Wiosna to okres kwitnienia różaneczników i azalii. Jest ich całe mnóstwo w różnych odcieniach barw.

W koń­cowej części Nowych Ogrodów znajduje się Patio włoskie. Miejsce to jest pod­wórkiem ze studnią w cen­tral­nej jego części. Ceglano-​kamienne mury wraz z fron­tową ścianą budynku stanowią granice patio. Naw­iązu­jąc do Toskanii, stworzono tu kącik, w którym niemal cały rok unosi się zapach ziół posad­zonych w ter­ako­towych don­iczkach. Wnęki oki­enne wypełnione są mal­owidłami przed­staw­ia­ją­cymi pejzaże Toskanii. W tym miejscu rosną rośliny, które zapachem, barwą, ksz­tałtem naw­iązują do państwa z połud­nia Europy. Tutaj można spocząć na krześle i prze­nieść się w cza­sie i przestrzeni do słonecznej Italii.

Ogrody Kapias mogą stanowić inspirację dla własnych ogrodów. Wędrując ścieżkami pełnymi tajemniczych zakamarków, momentami czuliśmy się jak Alicja w Krainie Czarów.

CDN