EGZAMIN WSTĘPNY – jatki na dzień dobry, czyli forma odsiewu absolwentów szkół podstawowych, nader tłumnie szturmujących mury Energetyka-Elektronika. Z początkiem lat 70. ilość kandydatów przypadających na jedno miejsce wyrażała się stosunkiem 8:1. Egzamin składał się z dwóch etapów (pisemnego i ustnego), po trzy konkurencje (język polski, matematyka, fizyka) w każdym. Prawdziwa Wielka Pardubicka dla małolatów. Uwzględniając stosowne proporcje, mógł śmiało rywalizować z maturą.

ERYKA – Maria Brzeżańska, nauczycielka przedmiotów zawodowych i (w porywach) wychowawczyni. Wraz z PONTONEM ścisła czołówka osobliwości TE i jedna z najbardziej rozpoznawalnych jego postaci. Wedle badań przeprowadzonych na reprezentatywnej próbce absolwentów z jedynie słusznej epoki, na pytanie: „z kim kojarzy ci się Energetyk/Elektronik?” ponad połowa respondentów na pierwszym miejscu wskazała Erykę. Wespół z JOGIM – najczęstsza adresatka równie licznych, co niewybrednych dowcipów młodzieży. Do klasyki gatunku przeszedł numer wykręcony jej przez jedną z KLAS, polegający na umieszczeniu na kościelnych odrzwiach klepsydry z jej nazwiskiem. Cechy charakterystyczne: kształty rubensowskie, biust w rozmiarze „F”, trzy zestawy ubiorcze, skłonność do zmiany nastrojów.

FERIE – (za) krótki okres wolny od nauki w trakcie roku szkolnego. W opisywanych czasach istniały dwa rodzaje ferii: zimowe (od 23 grudnia do 2-3 stycznia) i wiosenne (zazwyczaj 6 dni od Wielkiego Piątku). Radość w uczniowskich sercach z reguły była przyćmiewana ponadstandardowymi zadaniami domowymi. Wolne w Trzech Króli (nie wspominając o rekolekcjach) było w owych czasach bajką o żelaznym wilku.

FUZBAL aka NOGA – podstawowa dyscyplina sportu, namiętnie uprawiana przez młodzież płci męskiej, przy każdej nadarzającej się okazji. Grano na każdym większym kawałku wolnej przestrzeni wedle systemu „wasz plac na nasz plac”. W rzeczywistości szkolnej dotyczyło to w szczególności sali gimnastycznej i wuefu. Jeśli tylko wuefista chciał mieć wolną chwilę, wystarczyło dać chłopakom bal. Reszta działa się automatycznie.

GDOWSKI, PLUCIŃSKI – opasły zbiór zadań z MATMY autorstwa wzmiankowanych dwóch dżentelmenów. Wyższa szkoła jazdy (zwłaszcza zadania z gwiazdką) pośród braci uczniowskiej. Sprawne poruszanie się po tymże gwarantowało piątkę z przedmiotu, bezproblemowe zdanie MATURY, a nawet egzaminu wstępnego na studia.

GENERAŁ – Edmund Gruszka, jedna z bardziej malowniczych postaci TE. Uczył (co wg przeważających opinii uznawane jest jako dobry żart) szalenie interesującego przedmiotu, zwanego przysposobieniem obronnym. W skrócie chodziło o to, co należy bezwzględnie uczynić, aby podczas ataku wrogich imperialistycznych sił… i tak zamienić się w chmurkę radioaktywnego gazu. U Generała najważniejsze były dwie rzeczy: kaligraficznie prowadzony specjalny zeszyt (nieistotną była przy tym jego treść – wieść gminna głosi, że jeden z uczniów umieszczał tam wersy „Pana Tadeusza”) oraz wojskowa dyscyplina. Cechy charakterystyczne: żołnierski sposób poruszania się, popędliwość, bezgraniczna miłość do Legii Warszawa.

GOL - jedno z pejoratywnych slangowych (patrz: SLANG) określeń oceny niedostatecznej (w czterostopniowej skali 2-5) (patrz: BOMBA, LUFA, ŁABĘDŹ, PAŁA, WIKTORIA).

HARCERSTWO – jeden z dwóch głównych (prócz ZMS-u) sposobów na życie pozalekcyjne w TE. Za przyczyną najpierw JASIA, a potem KOCZISA, prężnie działająca organizacja, zrzeszająca największą ilość młodzieży szkolnej. Ulubiony kolor - z racji koloru mundurów – zielony. Umożliwiała najróżniejsze formy aktywności uczniowskiej, co skutkowało niezliczoną ilością manewrów, obozów, występów, konkursów i innych sposobów wyindywidualizowania się z rozentuzjazmowanego tłumu. Satysfakcja i frajda w cenie zestawu. Cenny i często praktykowany sposób promocji szkoły w mieście i okolicy.