Chiński projekt „Nowy Jedwabny Szlak” jest najbardziej ambitnym i największym programem infrastrukturalnym, jaki kiedykolwiek został uruchomiony. Do tej pory w programie pożyczkowym, za pomocą którego ChRL finansuje drogi, linie kolejowe, porty i elektrownie, do 2019 roku wzięło udział ponad 100 krajów na czterech kontynentach.
Program ma dwa cele: z jednej strony słaby strukturalnie zachód Chin ma zostać połączony z bogatymi prowincjami nadmorskimi; po drugie - z prowincji Xinjiang na zachodzie kraju, gdzie ze względu na pochodzenie etniczne i religię musi zostać uwięzionych około miliona osób, przez Kazachstan ma prowadzić nowa linia kolejowa do Europy.

 Republika Ludowa uzgadnia warunki przyznawania pożyczek z każdym krajem z osobna, Chiny nie podają do publicznej wiadomości żadnych szczegółów dotyczących swoich kontraktów. W konsekwencji wybór krajów i projektów nie wydaje się wynikać z arytmetyki ekonomicznej, lecz jest przyznawany na podstawie przesłanek politycznych. Xi Jinping uruchomił projekt w 2013 roku, pierwszym roku jego rządów jako prezydenta. Tym samym nie tylko powiązał cele gospodarcze, ale także wyraził chęć wejścia w głębszą wymianę polityczną, kulturalną i edukacyjną z krajami, przez które będzie przebiegał nowy Jedwabny Szlak.

Handel międzynarodowy, mimo postępującej globalizacji jest nadal jednym z głównych powiązań gospodarek poszczególnych państw z gospodarką światową. Dlatego znajomość praw i reguł obowiązujących w tym handlu na przestrzeni wieków ma duże znaczenie dla zrozumienia mechanizmów nakręcających wzrost i stymulujących rozwój gospodarczy współcześnie.
Plany tzw. „Nowego Jedwabnego Szlaku” nawiązują do najważniejszego połączenia handlowego między Chinami a Europą w starożytności i wczesnym średniowieczu.

Powstaną nowe połączenia drogowe i kolejowe dla handlu między Europą a Azją. W tym celu Chiny zainwestowały setki miliardów dolarów w ruch drogowy, kolejowy, lotniczy i morski do Rosji, Afryki i Europy. Ale projekt jest kontrowersyjny. Niektórzy krytycy z Zachodu obawiają się, że Chiny chcą tylko poszerzyć swój wpływ na światową gospodarkę. Ze względu na położenie geograficzne Polski, nasz kraj też może stać się ważnym punktem na trasie kolejowej Jednego Pasa i Jednej Drogi, co jest wielką szansą na rozwój handlu i infrastruktury.
Szczególnie Łódź przymierzała i przymierza się do odegrania roli ważnego węzła w tej chińskiej układance. Na początku wszystko układało się różowo dla Polski, jednak od pewnego czasu wyraźnie widać przeszkody polityczne i finansowe, o których teraz nie będę tutaj pisał.
By osiągnąć cele, Chiny w planie awaryjnym przewidują, że można zastosować inne drogi na Zachód, omijające Polskę. Jednak to wszystko podraża koszty.

„Wraz z Nowym Jedwabnym Szlakiem chcemy poprawić wymianę gospodarczą na całym świecie i zwiększyć dobrobyt wszystkich krajów. To droga do wspólnego globalnego ożywienia. Fakty pokazują, że wspólny projekt nie tylko promuje rozwój wielu krajów na świecie, ale oznacza także nowe otwarcie dla Chin”. Argumentacja Chin wobec innych krajów jest zawsze taka sama: „Finansujemy i budujemy dla was infrastrukturę, której absolutnie potrzebujecie!”. Nowy Jedwabny Szlak to sytuacja, w której wszyscy wygrywają.

Do tej pory jednak szczególnie skorzystały chińskie firmy: aż 90 procent wszystkich projektów Jedwabnego Szlaku trafia do firm z Chin. Krytycy ostrzegają przed globalizacją o cechach chińskich. Nowy Jedwabny Szlak ma na celu ściślejsze dopasowanie globalnego ładu do Chin. Federalny minister gospodarki Niemiec, Peter Altmaier mówi: „Naszym celem jest wyjaśnienie, że wierzymy, że ta inicjatywa może zasadniczo przyczynić się do wzmocnienia światowego handlu. Ale - Łączność nie wystarczy. Potrzebujemy tak zwanych równych szans, czyli równych praw i równych szans dla wszystkich. Musimy usunąć niepełnosprawności, które nadal istnieją. Chodzi o bardzo konkretne ulepszenia w szczegółach”.

Obawy, że wiążące zasady handlu, uczciwe przetargi i przejrzystość odejdą na bok, są zbyt duże. Obecnie w UE nie ma jednolitej strategii Nowego Jedwabnego Szlaku.
Podobnie wiele krajów, łącznie z Australią widzi dużo zagrożeń w strategii Chin, zaś Prezydent Stanów Zjednoczonych nie po darmo chce udobruchać Rosję i Niemcy rezygnując z sankcji na firmy europejskie budujące NORD STREAM 2.
Bo wojna Chińsko-Amerykańska w dziedzinie ekonomii i handlu trwa.
Na razie wszyscy zajmują pozycje i wyczekują na ruchy przeciwnika.

Pewnie "Jedwabny Szlak" doczeka się swej realizacji w dużo zmienionej formie i zmniejszonymi dochodami Chin.
Europa pewnie bardziej uniezależni się od Chin w produkcji strategicznych materiałów do ochrony zdrowia i osłoni swe patenty, które Chiny z lubością podkradały - nauczka po pandemii.
Stany Zjednoczone najprawdopodobniej zapobiegną nadmiernej ekspansji Chińskiej w połączeniu z Europą.
Jednak Europa moim zdaniem na tym wszystkim wygra. Bo JEDWABNY SZLAK będzie się rozwijał na bardziej partnerskich zasadach, zaś USA jeszcze długo będzie militarnym przyjacielem EUROPY.
A jaką rolę odegrają w tej układance Indie - myślę, że upłynie jeszcze dużo wody w Wiśle, a jeszcze więcej w Renie, nim staną się potęgą. Chociaż Indie rozwijają się w szybkim tempie, to jednak ja kojarzę je najbardziej z bazarem w mojej dzielnicy, gdzie ich ciągle przybywa i gdzie wyparli innych, oferując tanie, czasami nie najlepszej jakości towary. Chociaż teraz z powodu pandemii zniknęli z targu. Kiedy się znowu pojawią?

A jak będzie? - czas pokaże.