Jeszcze nie wszedł - już czekały
W klasie jakieś dwa kawały,
Chociaż nikt nie wiedział, czemu
Robią żarty wciąż Jogiemu.

Popularny Jogi permanentnie był narażony na mniej lub bardziej niewybredne psikusy, wyprawiane mu przez klasę. Do klasycznych numerów należało np. wpuszczanie kredy w prezerwatywę. Innym razem ktoś przywiązał zapaloną sznurówkę do nogi od krzesła, na którym siedział Pan Profesor. Oczywiście, mieliśmy niezły ubaw przyglądając się, jak Jogi zabawnie węszy, marszcząc nos i zastanawiając się, skąd wydostaje się swąd spalenizny. Na porządku dziennym było także spożywanie śniadania, tudzież czytanie gazety w ostatnich ław­kach.

Wzorem przedwojennych nauczycieli, posiadał - ważniejszy od dziennika klaso­wego - specjalny kapownik, czyli notatnik, w którym zapisywał stawiane nam stopnie. W zakalcowatym nieco cieście trójczyn, z rzadka tylko pojawiały się w nim rodzynki czwórek.

Któregoś razu napisał na tablicy „Piła ramowa", zamierzając nam przybliżyć spo­sób użycia owego niezastąpionego narzędzia. Po klasie przeleciał jednak tłumiony chi­chot, bowiem Pan Profesor pisał literę „ł" niemal identycznie jak „t". Jogi spojrzał po­dejrzliwie na klasę, ale zajarzył od razu w czym rzecz, bowiem doprawił do rzeczonego „ł" duże ogonki, żeby nie plątały się nam po głowie nieprzyzwoite skojarzenia.

Ernest Dybała nie miał szczęścia do Jogiego. Jakoś nie podchodziły mu klasówki i pytania. Jednakże razu pewnego, zawołany do odpowiedzi, otrzymał pytanie: 
- W jaki sposób można prostować pogiętą blachę? 
Strzał w dziesiątkę, Dybała w sposób zawiły, acz w pewnym sensie konkretny, na pytanie odpowiedział. 
- Siadaj, Dybała. Trzy minus!
Następne oceny z klasówek to były czyste dwie lufy, więc na koniec semestru (zwanego wówczas okresem) delikwent musiał odpowiadać.
- Dybała do tablicy! Narysuj przekrój konika tokarskiego.
- Więc, panie psorze, blachę prostuje się w następujący sposób...
- Dybała, ja się pytam o przekrój konika tokarskiego!
- No, mówię panie psorze, blachę prostuje się w następujący sposób...
- Dybała! Konik tokarski!
- No więc blachę prostuje się następująco:
- Siadaj! Dwója.
Kolega Dybała był jeszcze dwukrotnie wzywany do odpowiedzi, ale za każdym razem, bez względu na pytanie Jogiego, opowiadał, jak to się prostuje blachę.

W ostatnim dniu wystawiania ocen semestralnych, Jogi ogłaszając wyniki, powiedział:
- Dybała, dostajesz tróję, bo co jak co, ale blachę to ty potrafisz prostować.