Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 
 

8 listopada o godz. 16.00 w Technikum nr 3 odbyło się spotkanie członków Klubu EAiS „Energetyk-Elektronik” oraz przedstawicieli dyrekcji i grona pedagogicznego popularnego „Mechanika” w związku z nadaniem Sali Audytoryjnej w tej szkole imienia znanego, cenionego i niezwykle zasłużonego, wieloletniego nauczyciela „Mechanika” i „Energetyka-Elektronika” – Maksymiliana Papiorka.

 
Gospodarzem spotkania był dyrektor Technikum nr 3, dr Ireneusz Szpara, absolwent Technikum Elektronicznego (rocznik 1984). Wśród zaproszonych gości była rodzina Pana Maksymiliana w osobach żony, Pani Józefy, oraz dwóch synów: Andrzeja (absolwent Technikum Energetycznego Va 1965) z córką i wnukami oraz Krzysztofa z córką. Nie zawiedli także członkowie Klubu EAiS, wśród których znaleźli się byli dyrektorzy, przedstawiciele grona pedagogicznego oraz absolwentów naszej szkoły.
 

 Po krótkim zwiedzaniu wybranych sal i korytarzy szkoły, które ozdobione są wspaniałymi malowidłami ilustrującymi m.in. udział Polaków na szlakach techniki i historię górnictwa na śląskiej ziemi – oczywiście autorstwa „Maksia” – przeszliśmy pod Salę Audytoryjną, przed wejściem do której wmurowana jest tablica pamiątkowa informująca, kto jest jej Patronem.

 

  
 Logotypy tarcz Technikum Mechanicznego i Zespołu Szkół Mechaniczno-Samochodowych, wykonane przez Maksymiliana Papiorka
 
 
Pamiątkowa fotografia części przybyłych gości...
...i rodziny Pana Maksymiliana.
 

Wieczór zagaił dyrektor Szpara, po czym głos zabrała szefowa Klubu EAiS i organizatorka całego spotkania, Barbara Sochacka. Opisała swoją długoletnią współpracę z „Maksiem”, datującą się od początku funkcjonowania Technikum Gospodarki Komunalnej na ul. Dworcowej, czyli od roku 1953. Współpraca ta i znajomość trwała bardzo długo – po przeprowadzce na ul Katowicką - w Technikum Energetycznym, Elektronicznym i zespole szkół Elektryczno-Elektronicznych, a następnie w Klubie Emerytów, Absolwentów i Sympatyków - aż do końca życia Pana Maksymiliana. Dziękując całej rodzinie za przybycie, Barbara na ręce Pani Józefy Papiorkowej przekazała najlepsze życzenia i symboliczny kwiat.

Następnie mikrofon powędrował do Krzysztofa Woźniaka (Va 1975), który wygłosił laudację składającą się z odczytu pt. „Niepowtarzalny Maksio” oraz specjalnie napisanego na tę okoliczność wiersza „Pamięci Maksymiliana Papiorka”. Przygotowane przez Krystiana Czernego wydruki trafiły w ręce żony i synów naszego mistrza.

W tle odbywał się pokaz slajdów dokumentujących niebagatelny wkład pracy artystycznej profesora Papiorka w życie „Energetyka-Elektronika”: wykonanie obrazu naszej Patronki, Marii Skłodowskiej-Curie, wysztychowanie Historii Szkoły na jej 45 lecie oraz wykonanie wspaniałych ilustracji tomików wierszy nauczycieli i absolwentów. Można było także obejrzeć naszego „Maksia” w spotkaniach Klubu Emerytów, Absolwentów i Sympatyków Energetyk-Elektronik” w początkowej fazie jego działalności oraz występy Pani Józefy i Pana Maksymiliana w imprezach przez klub organizowanych.

 

Dyrektor Szpara, korzystając z materiałów archiwalnych, przybliżył audytorium nieznane fakty z życia „Maksia”, który podczas wojny pracował w różnych fabrykach na terenie ówczesnych Niemiec. Wojenne losy rzuciły go nawet do Danii, gdzie z konieczności nauczył się duńskiego. Po wojnie najpierw pracował na nieistniejącej już kop. „Rymer” w Niedobczycach, a potem był absolwentem, instruktorem, wreszcie nauczycielem w Mechaniku, a potem w Energetyku.

Życiorys własnoręcznie napisany przez M. Papiorka

Następnie głos zabrała Ewa Łokieć-Stępień (Va 1974), która od lat specjalizuje się w pisaniu ikon. I ona podkreślała niebagatelne zasługi profesora Papiorka w wyrobieniu podejścia do wykonywania rysunku, dbałość o jego estetykę i przejrzystość. Dało jej to bardzo wiele w jej pracy artystycznej, która dość nieoczekiwanie stała się także pasją życia.

W dalszej części „Maksiowego wieczoru” swe wspomnienia snuli Pan Damian Pomocka, obecny wykładowca etyki w „Mechaniku” i jego była wicedyrektor, pani Irena Ścierko. Pan Damian podkreślił, że „Pan Maksymilian nadal uczy w tej szkole”, bowiem on i Jego rodzina jest stawiana za wzór na lekcjach etyki, natomiast pani dyrektor szczególnie podnosiła niebywałą pracowitość, skromność, samodyscyplinę i wielką przyjazność „Maksia” dla nauczycieli i uczniów.

 I te właśnie cechy bohatera wieczoru uwypukliła także Teresa Pawela, która wspominała swoje początki w Energetyku (rok 1961), kiedy jako niemal „smarkula” miała możność korzystania z doświadczeń „Maksia” i jego świetnie opracowanych zeszytów, opisujących jak nauczyciel powinien przygotować się do lekcji.

Kolejny punkt programu przygotowali Krystian Czerny wraz z Kazimierzem Nikodemowiczem, którzy  specjalnie na tę okazję zmontowali (Krystian) a wcześniej nakręcili (Kazio) dwa filmy ze słynnego „Balu Emerytów” oraz „Balu Noworocznego 2000”, w których w jednych z ważniejszych ról występowali Państwo Papiorkowie.

 
 Na zakończenie, w imieniu rodziny, głos zabrał najstarszy syn Pana Maksymiliana, Andrzej, który podziękował za wyróżnienie Ojca jako Patrona Sali oraz za zaproszenie i możliwość uczestnictwa w tak miłym i wzruszającym wieczorze. Jako ciekawostkę zaprezentował zebranym przypadkowo odnalezioną karykaturę, a ściślej autokarykaturę „Maksia”, wykonaną w roku 1949, czyli w początkach Jego pracy w Technikum Mechanicznym.
Która kategoria na naszej stronie najbardziej Cię interesuje: 
{acepolls 1} 

tekst: Zespół Redakcyjny

fotografie: Kazimierz Wąsowicz

Komentarze obsługiwane przez CComment