 |
W związku ze zbliżającą się 200 rocznicą urodzin Stanisława Moniuszki, zespół badaczy, złożony z historyków i muzykologów, od dłuższego czasu kontynuuje studia nad życiem i twórczością wielkiego polskiego kompozytora. W wyniku przeprowadzonych szczegółowych badań dokonano ostatnio sensacyjnego odkrycia.... |
 |
| Okazało się, że w roku 1862, podczas podróży do Berlina, Moniuszko bawił przejazdem w Bytomiu, gdzie zupełnie przypadkiem spotkał i zaprzyjaźnił się z dyrektorem tamecznej Szkoły Przemysłowej, imć Apolinarym Wierusz-Skołubowskim. Zacny ów pedagog, prócz zawodowego, zdobył także wykształcenie muzyczne - był śpiewakiem - amatorem, dlatego też wielce przypadł do gustu panu Stanisławowi. Pan dyrektor, oprowadzając swego gościa po zakamarkach szkoły i zapoznając go z jej historią, jako, że umiał i lubił śpiewać (jak wieść gminna głosi był pierwszym basem w miejscowym chórze), w pewnym momencie zaimprowizował Moniuszce taką oto żartobliwą piosneczkę a cappella: |
 |
| Te mury stare już od lat Nasz rozsławiają gród Uczniowskiej braci kształcą kwiat Jak liczny - pojąć trud. Lecz kiedy w nocnej dobie Ktoś tutaj uśnie sobie, Skrzypienie drzwi i dzwonka dźwięk Przemożny rodzą lęk. Dziś zbudzi cię koncercik taki Strach waści? Nie? Che, che, che... Zażyj tabaki.... |
  |
| Postrachy żaków słynne dwa Obaczyć zechciej pan: Eryki miano nosi ta Pontonem ów był zwan. Lecz gdy mrok nocny spływa, Każde z nich znów ożywa I dręczą oba w sposób swój Tuzinem strasząc dwój. Niejednym się dały we znaki Boisz się? Nie? Che, che, che... Zażyj tabaki.... |
| ...po czym poczęstował zdumionego gościa szczyptą wybornej tabaki, której był koneserem i wielkim amatorem. Pan Stanisław, wysłuchawszy w skupieniu piosenki, wyraźnie nią poruszony pożegnał wkrótce swego czarującego interlokutora i nazajutrz wyruszył w dalszą podróż... |
 |
| Jak bardzo zapadła mu w pamięć improwizacja imć Wierusz-Skołubowskiego niech świadczy fakt, że w akcji skomponowanej parę lat później wielkiej polskiej opery „Straszny dwór” umieścił klucznika... Skołubę, który w III akcie śpiewa arcypopularną do dzisiaj arię, znaną na całym świecie jako aria Skołuby. Zamysł i melodia pozostała niezmieniona, tylko słowa o nieco innych "strachach" traktują. Nie trzeba dodawać, że w pierwszych rzędach gości zaproszonych na prapremierowe przedstawienie „Strasznego dworu” siedział pan Apolinary i zażywając ulubionej tabaki, z wielką przyjemnością „swojej” arii wysłuchał.... |
| Krzysztof Woźniak Va 1975 |
| Zapraszam do lektury innych artykułów na tym blogu! |
Komentarze obsługiwane przez CComment