Kto z nas nie słyszał o Bonn? To miasto, które po 2 wojnie światowej było stolicą Zachodnich Niemiec.
Miasto wielkiej polityki drugiej połowy XX wieku, miasto nad Renem. Jednym z punktów orientacyjnych miasta jest Dom Beethovena. Dom, w którym urodził się kompozytor, znajduje się w centrum miasta i jest obecnie miejscem pamięci i muzeum. Na rynku znajduje się stary ratusz, zbudowany w 1737 roku w stylu rokoko, będący jedną z wizytówek miasta, z fasadą w kolorze różowego złota. W bezpośrednim sąsiedztwie ratusza znajduje się dawna główna siedziba elektorów w Kolonii, Pałac Elektorów - dziś główny budynek Uniwersytetu w Bonn. W pobliżu, katedra z romańskimi krużgankami i elementami gotyckimi oraz Zamek Poppelsdorf z Muzeum Mineralogicznym. Na południu miasta znajduje się Dom Historii, który zajmuje się historią współczesną po zakończeniu II wojny światowej.
Prawdopodobnie na początku była to osada Celtów, od której pochodzi nazwa Bonn. Bona oznacza w celtyckim „fundację, plemię” (por. Stary irlandzki bonn, walijski bôn), podobnie jak wiele Bonnes, Bonne we Francji.

Dom Beethovena w Bonn jest miejscem pamięci, muzeum i instytutem kultury o szerokim zakresie zadań. Założona w 1889 roku przez stowarzyszenie Beethoven House, osoba Ludwiga van Beethovena jest tu związana z troską o jego muzykę oraz badaniami nad życiem i twórczością kompozytora. Koncentruje się na miejscu urodzenia Beethovena przy Bonngasse 20. Okoliczne budynki to ośrodek naukowy ze swoimi zbiorami, biblioteką i wydawnictwem oraz salą kameralną. Służą melomanom i znawcom z całego świata jako miejsce spotkania i wymiany. Beethoven-Haus jest wspierany przez stowarzyszenie Beethoven-Haus i sektor publiczny.

Jako ciekawostkę można dodać, że jest tam jeszcze Schumannhaus, to dom w którym zmarł niemiecki kompozytor Robert Schumann, w Bonn - w dzielnicy Endenich. W tym czasie mieściła się w nim prywatna klinika psychiatryczna. W nim przebywały także inne wybitne osobistości, jak malarze Carl Gehrts, Mihály von Munkácsy i Alfred Rethel. Obecnie dom jest miejscem pamięci i służy jako muzeum i biblioteka muzyczna miasta Bonn.

Z Bonn wyruszyliśmy na wycieczkę statkiem rzecznym do Linz. Pewnie chętniej i okazalej byłoby być uczestnikiem takiej wycieczki z Koblencji do słynnej skały Lorelay, gdzie Ren jest jeszcze bardziej malowniczy, gibki i tajemniczy. Ale po prostu czasu by nie starczyło.
Trzeba tutaj dodać, że Ren to rzeka o niesamowicie rozbudowanej żegludze i największej w Europie ilości towarów przewożonych drogą wodną. To na tej rzece Porty Duisburg znajdujące się w Duisburgu u zbiegu rzeki Ruhry (nie mylić z rzeką Rur przepływającą przez Monschau) z Renem, uważa się za największy port śródlądowy w Europie, a biorąc pod uwagę wszystkie publiczne i prywatne obiekty portowe, są one największymi portami śródlądowymi na świecie. Obszar właściwego portu, to łączna powierzchnia 10 km².

"Wymarzone zakamarki, kolorowe budynki z muru pruskiego, przytulne skwery, podtrzymywane przy życiu tradycje i urozmaicony program imprez - to wszystko w Linzu. Przede wszystkim solidarność i zaangażowanie społeczności Linz, oryginalność i długoletnia tradycja sprawiają, że Linz jest miejscem wyjątkowym" - takimi oto słowy reklamowano Linz, miasto nad Renem, do którego dopłynęliśmy reńską flotą z Bonn.

Nie mając pojęcia, czy załapię się w ten jeszcze majowy dzień na najwcześniejszy rejs flotą KD na tę wycieczkę, bilety zamówiłem internetowo.
Statek rzeczny okazał się jednak prawie pusty, bo może pomieścić ponad 300 pasażerów, a nas na nim było chyba kilkudziesięciu.
Podróż była atrakcyjna, interesująca, ciągle mijałeś barki i statki wycieczkowe, a na brzegu Renu oglądałeś miasta i miasteczka. Mogłeś także zobaczyć winnice, które na stromych zboczach nad brzegiem Renu, ale także Mozeli uprawiane są w wielu miejscach.
To z nich pochodzą znane reńskie wina, a ich znanym u nas przedstawicielem jest Riesling.
Ciekawostkę tych nadreńskich miast stanowi fakt, że w wielu miejscach kościół ewangelicki wybudowany jest tuż obok katolickiego, a tylko knajpa jest miejscem, które służy tym dwom świątyniom. W jednym miejscu jest nawet tak, że do kościoła możesz wejść tylko przez...knajpę.
Linz, to małe, stromo wspinające się miasteczko, gdzie praktycznie idziesz tylko do góry. Jednak miasto może się podobać.
W jednym z licznych małych sklepików spotkaliśmy Polkę, która prowadziła ten sklepik.

O Renie mógłbym pisać jeszcze długo. Może dlatego, że obecnie nad nim mieszkam...
Dla Niemców ta rzeka to "Ojciec Ren" - nic dziwnego, bo to właśnie ta rzeka przyczyniła się do wielkiego rozwoju tego kraju.

 W powrotną drogę wyruszyliśmy innym statkiem po południu, a stąd już szybciutko samochodem do Monschau.

Część dziesiąta i ostatnia TUTAJ