Jak już napisałem w poprzedniej części, krótko po południu wyruszyliśmy w trójkę, by zwiedzić zamek.
Zamek Eltz jest inny, przetrwał wszystkie wojny bez szwanku. Od chwili powstania do dziś jest własnością i opiekuje się nią jedna rodzina. Ma niezrównaną architekturę i oryginalne wyposażenie z ośmiu wieków. Oferuje zbrojownię i skarbiec ze światowej klasy złotem i srebrem. Stoi na skale usadowiony w dolinie. Jest osadzony w Lesie Eltz, rezerwacie przyrody o wielkim pięknie krajobrazowym pełnym rzadkich roślin i zwierząt. Znajduje się w samym środku atrakcyjnego obszaru turystycznego.

Samochodem dojedziesz do parkingu i nie widzisz zamku, chociaż drogowskaz mówi, że jesteś na miejscu. Widzisz drogę prowadzącą stromo w dół w dolinę, a za zakrętem w końcu zamek. Dziesięć minut drogi o dużym kącie nachylenia i jesteś przed zamkiem. Dla mniej sprawnych lub leniwych możesz skorzystać z transportu samochodem. Ale my dbamy o kondycję, więc idziemy pieszo. Przewodnik pięknie opowiada historię zamku i pokazuje eksponaty.

Po zwiedzeniu zamku, który jest pilnie strzeżony przed robieniem zdjęć wnętrz i zadyszce po stromej drodze powrotnej do samochodu, koledzy są chłonni dalszego zwiedzania i namawiają mnie by pojechać do Trewiru. Było jeszcze widno, więc nastawiam w samochodzie nawigację i wzdłuż Mozeli docieramy do Trewiru.

Po drodze podziwiamy wspaniałe miasta, miasteczka, zamki, plantacje winogron, które zachwycają.
Zresztą tak mnie zauroczyły te tereny, że nad Mozelą jeszcze nie raz spędzałem po kilka dni z rodziną.

Trewir to miasto w południowo-zachodnich Niemczech w regionie winiarskim Mozela, niedaleko granicy z Luksemburgiem. Miasto zostało założone przez Rzymian i nadal ma kilka dobrze zachowanych rzymskich zabytków, takich jak Porta Nigra, pozostałości rzymskich łaźni, amfiteatr w pobliżu centrum miasta i kamienny most nad Mozelą. W Rheinisches Landesmuseum znajdują się między innymi znaleziska z czasów rzymskich. Katedra w Trewirze jest jednym z wielu kościołów katolickich w mieście.

Trewir leży na wysokości 124 metrów i rozciąga się po obydwu brzegach Mozeli. Miasto otoczone jest łańcuchami wzgórz, które należą do Eifel na północy i Hunsrück na południu. Już 3000 lat przed Chrystusem ludzie neolitu założyli pierwsze osady na terenie dzisiejszego miasta.
Samochód parkujemy na skraju ulicy obok knajpy ze stolikami na zewnątrz, więc gasimy tam pragnienie, jednocześnie pytając kelnera, czy daleko do zabytków. On mówi, że tą drogą tylko prosto i dojdziemy do wielu ciekawych obiektów.
Przekonujemy się naocznie jak pięknym miastem jest Trewir, jak ciekawe kamienice spotykamy po drodze i co oferuje to miasto.

Porta Nigra (łac. „Czarna Brama”) to dawna rzymska brama miejska i dobrze znany symbol Trewiru. Nazwa Porta Nigra pochodzi ze średniowiecza. Inną nazwę używano w średniowieczu, bo Porta Martis „Brama Marsa”. Porta Nigra jest zwykle określana jako „Porta” przez mieszkańców Trewiru.
Od 1986 roku Porta Nigra jest jednym z rzymskich zabytków, które oprócz katedry i kościoła Najświętszej Marii Panny w Trewirze, wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest również chronionym dobrem kulturowym na mocy konwencji haskiej. Porta Nigra to najlepiej zachowana rzymska brama miejska w Niemczech.
Trewir datuje swą historię od 17 r. przed Chrystusem i jako miasto ma obecnie ponad 2000 lat. Datę powstania wyznaczono z wieku drewnianych pali pierwszego znalezionego w mule mostu nad Mozelą. Porównując słoje roczne (dendrochronologia), można stwierdzić, że pale użytych do tego drzew datuje się właśnie z tego okresu. W swojej bogatej historii Trewir był między innymi siedzibą rządu Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego, w średniowieczu nazywany był „świętym miastem”, przetrwał wiele konfliktów zbrojnych jako miasto graniczne między Niemcami a Francją, a obecnie jest miastem uniwersyteckim w sercu Europy.

Wysoka Katedra św. Piotra w Trewirze jest najstarszym kościołem biskupim w Niemczech i kościołem macierzystym diecezji Trewiru. Budynek o długości 112,5 metra i szerokości 41 metrów jest największym budynkiem kościelnym w Trewirze i ważnym świadectwem okcydentalnej architektury sakralnej. Katedra w Trewirze jest od 1986 roku częścią światowego dziedzictwa UNESCO rzymskich zabytków.

Tuż obok katedry znajduje się kolejny zabytek – Liebfrauenkirche, czyli kościół Najświętszej Marii Panny. Ten XIII - wieczny monument również powstał na antycznych ruinach i jest najstarszym gotyckim kościołem w całych Niemczech. Zbudowany na planie krzyża greckiego ma częściowo odkopane fragmenty pokazujące starożytne pozostałości. Warto dodać, iż zarówno Dom St. Peter, jak i Liebfrauenkirche wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO znajdują się zaledwie kilka kroków od Rynku Głównego.

Bazylika Konstantyna - kościół ewangelicki Odkupiciela w Trewirze był pierwotnie audytorium rzymskiego pałacu. Został zbudowany jako sala audiencyjna dla rzymskich cesarzy, którzy rezydowali w mieście w IV wieku. Nazwano bazylikę imieniem Konstantyna Wielkiego na cześć tego władcy. Nazwa budowli jako bazylika datuje się od XIX wieku. Z dzisiejszego punktu widzenia jest ona nieodpowiednia, ponieważ nie odpowiada typowi budowy bazyliki, ale kościołowi halowemu. Honorowy katolicki tytuł bazyliki również nie ma zastosowania, ponieważ budynek nigdy nie był kościołem katolickim. We wczesnym średniowieczu wypalone pożarem ruiny przeszły w posiadanie biskupów Trewiru, którzy rzekształcili to miejsce w posiadłość podobną do zamku. W 1614 r. zburzono południową i wschodnią ścianę, a resztę włączono do nowej rezydencji biskupiej - Pałacu Elektorów. W latach 1844–1856 budynek przypominający kościół został odrestaurowany, a 28 września 1856 r. przekazany „na zawsze” parafii protestanckiej, który odtąd służy jako kościół.

Cesarz Konstantyn Wielki, który na krótko przed śmiercią przeszedł na chrześcijaństwo wydał rozkaz budowy bazyliki św. Piotra w Rzymie i to za jego panowania, w IV w. zbudowano w Trewirze imponującą salę tronową, największą salę rzymską, która przetrwała do dziś. Rokokowy Pałac Książąt Elektorów (Palais der Kurfürsten) jest dosłownie połączony z bazyliką Konstantyna. I tu nasuwa się pytanie, jak to w ogóle możliwe. Odpowiedź jest zaskakująca: oto w 1615 r. rozpoczęto budowę pałacu, a ponieważ uznano, że część ścian bazyliki przeszkadza, po prostu je rozebrano. Dziś piękny budynek jest siedzibą lokalnej administracji.
Właśnie połączenie bazyliki z pałacem, Krzysiu i Leszek uznali, że jest niefajne i stwierdzili - cytuję: "popatrz jak ci Niemcy bez gustu budowali" - pominąłem te uwagi milczeniem.
No, a przy pałacu piękny park.

Parę kroków dalej zobaczysz Kaiserthermen, to monumentalne pozostałości planowanego na dużą skalę późno antycznego rzymskiego kąpieliska, a później koszar jeździeckich, które zachowały się w centrum Trewiru. Budynek ze swoimi murami, z których niektóre mają nadal 19 metrów wysokości, jest jednym z największych rzymskich łaźni termalnych na północ od Alp i od 1986 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Jako zabytek kultury, od 1989 roku budynek wpisany jest na listę zabytków i zgodnie z konwencją haską jest uważany za dobro kultury. Pomimo zamierzonych rozmiarów cesarskie łaźnie termalne, które nigdy nie zostały ukończone, nie byłyby największymi budynkami kąpielowymi w Trewirze, ponieważ zostały przewyższone przez znacznie starsze, Barbarathermen. Dziś teren term wyznaczony jest jako park archeologiczny.

Było blisko zmierzchu gdy wsiadaliśmy do samochodu, by wrócić do Monschau. Koledzy, gdy zorientowali się, że jesteśmy tak blisko Luksemburga, byli skłonni jeszcze to państwo zwiedzać. Jednak rozsądek zwyciężył, bo jutro zwiedzanie Bonn i wycieczka promem po Renie. Wróciliśmy późną nocą. Dobrze, że Pudi przygotował dla nas kolację. Bez wieczornych rozmów położyliśmy się spać.

Część dziewiąta TUTAJ